D2 wint met 3-2 van pupillen Bert Goedkoop
09 januari 2007
Maandag 8 januari waren we in de Bankras voor de eerste wedstrijd in 2007. De afgelopen weken was wat vakantie-achtig getraind, lekkere kerstdingen gedaan, kortom we (lees ik) waren niet echt topscherp. Jet is nu op vakantie in Vietnam, en Lotte was onze zevende vrouw. Geen coach.
We staan 2de en Martinus 4de. Leuk potje in het verschiet dus.
Iedereen was netjes op tijd en relaxed konden we met inspelen beginnen. Bij het inslaan kwam de aanvoerder melden dat we geen scheids hadden. Gelukkig zou een invaller er over een kwartiertje zijn. Een beetje warm blijven dus, net als bij de NK schaatsen... Niet lang daarna kwam hij op een drafje binnen. Ik gaf ‘m warme hand, een warme glimlach en zei met een warme stem: “goed dat je er bent”. Ja, een beetje voorwerk is nooit verkeerd, maar vervolgens zag ik dat de aanvoerder van de tegenpartij hem 3 dikke zoenen gaf. Mmm..
De eerste set startten we best aardig. De jonge lange meiden aan de andere kant timmerden wel af en toe een lekkere snelle bal over het net en we moesten duidelijk wat alerter verdedigen, maar ze sloegen ook veel ballen uit. Tegen de muur uit. Later werd het een ietwat slordiger aan onze kant, maar met 22-25 konden we boeken. Een beetje routine en ervaring doet het nog best goed. Nog een leuk detail. Bert Goedkoop (wie kent ‘m niet) stond toch maar even naar onze wedstrijd te kijken. Zo zeg.
De tweede set was rommelig. Incluis de scheids die vaker in ons nadeel floot dan andersom. Tja die zoenen hè.. Op het laatst was het topspannend en wonnen we toch met 24-26. Lekker die punten maar vast (pfff). Omdat het zo krapjes was, bleef Lotte nog even op de bank. Maar zelf bakten we er niet zo veel meer van. In rap tempo stonden de Amstelveensen op een dikke voorsprong van zo’n 10-12 punten. Op het midden van de set werd het niet beter, veel slordige foutjes aan eigen kant en de diepe aanvallen achterin door/over het blok waren best lastig. Toch nog teruggekomen tot 25-20, dat was dan wel weer knap maar ff te laat.
In de vierde set kwam Lotte er in maar we konden haar niet met een lekker spelend team omgeven. Inge kwam weer terug en wederom ging het pas aan het einde gelijk op. In de 20 stonden we voor, maar een drietal fouten keerde de kaarten: 26-24 voor Martinus. Zonde! Wel een ander leuk detail. Die vrouw uit de Emergohal was er ook. Die vrouw die dacht dat wij eredivisie hadden gespeeld. ‘Jullie gaan wel winnen hoor!’ zei ze enthousiast. Leuk mens!! Ineens werd ook duidelijk waarom Bert er was.. die had natuurlijk ook van ons gehoord haha.. (haaahahahaha).
Ondertussen waren heel wat meer mensen om het veld heen komen staan. De 2-2 had nogal geduurd en men wilde natuurlijk de ontknoping zien. (Of eindelijk beginnen met de eigen wedstrijd). De scheids trok het niet meer en we kregen een andere verse fluiter. Het begin was goed, wissel op 8-7 achter. In de time-out zeiden we tegen elkaar: vooral zelf solide spelen, goed serveren en geplaatst smashen op de 5m. Hoeft helemaal niet hard, kop erbij, geen wilde dingen en de jongelui de fouten laten maken. En dat pakte goed uit: 10-15!
Napraat:
-Chanel van Natalie is haar eerste tandje onder kwijt, geen gezicht volgens Nat..
-Lucia (ook 5) van Inge is nog lang niet zo ver.
-Die van Loes hebben alle tanden nog, hoop ik :)
-Loes wilde niet met Mie mee terug rijden..
-Omdat ze zelf met de auto was..
-Lotte willen we graag nog een keer mee, voor wat meer speeltijd
-Mie heeft eindelijk nieuwe knietjes
-Niemand heeft iets om aan te trekken op de rock-‘n-roll party
-Maar we komen wel, tijd zat nog tot 10 februari…
Mie
Bron: mie