Op Vrijdag 7 Oktober was het dan zover, H1 moest naar het Topsportcentrum in Almere om daar tegen H2 van VC Allvo aan te treden. We zouden om 20.00 uur met zijn allen bij de Boei vandaan naar Almere gaan. Alleen Jeroen en Iwan reden rechtstreeks naar de hal en de rest volgde vanaf de Boei. Aangezien het topsportcentrum een aantal jaren geleden over de kop is gegaan, was het op het einde nog een beetje zoeken om bij de hal te komen. Het was duidelijk dat ze al failliet waren voordat ze aan de straatverlichting waren begonnen. Na de afslag genomen te hebben richting de hal en daarbij de gele borden met Topsportcentrum te hebben gevolgd, moesten we het laatste stuk naar de parkeerplaats een beetje op de gok en op het laatst zelfs op de tast doen, zo donker was het daar in het altijd gezellige (maar een beetje donkere) Almere. Na wat struikelpartijen in het donker en elkaar weer opgeraapt te hebben konden wij de trappen van de hal bestijgen.

Binnen aangekomen waren wij zeer verrast door het overvloed aan licht dat ons tegemoet kwam bij het openen van de deuren van dit walhalla van volleybalvelden. Eenmaal aan de bar konden we koppen tellen of we niet iemand hadden verloren buiten. Na de telling bleek dat we Leonard misten. Gelukkig kon Frans ons vertellen dat Leonard zich had afgemeld en dat hij veilig op een feest helemaal uit zijn dak stond te gaan en dat wij hem niet aan de donkere krochten van de parkeerplaats waren verloren. Opgelucht bestelden we daarop wat koffie en probeerden we nog wat van het voetballen mee te krijgen op de mooie heldere flatscreen die daar was opgehangen voor ons plezier. Helaas was ook hier weer het tekort aan geld toegeslagen en konden wij de wedstrijd alleen maar volgen in een soort diashow van oranje en groene blokjes.

Enigszins teleurgesteld hebben wij ons toen maar richting de kleedkamers begeven. Wat ondanks al het overvloedige licht nog een kleine speurtocht op zich was. Eenmaal daar aangekomen liet Bas vd L. nog even een bommetje vallen dat hij vandaag jarig was en dat hij wel met 5 punten als cadeautje naar huis wilde gaan en of wij daar met zijn allen even voor wilden zorgen. Dus met deze opdracht verlieten wij de kleedruimtes. Na fanatiek te hebben ingespeeld werd de wedstrijd begonnen.

Na een aantal goede aanvallende en blokkerende acties van onze kant begonnen we erg goed in de eerste set. Maar helaas kwam toen weer onze nu al inmiddels beruchte pass-dip en keken we in no-time tegen een 8 punten achterstand aan en werd er door onze interim coach Jeroen een time-out aangevraagd. Na een goeie peptalk en het feit dat we Bas een 0-4 winst hadden belooft herpakte het team zich weer. Erik was aanvallend niet te stoppen. Hij scoorde zeker 95% van zijn ballen via het blok, waarmee hij de tegenstander tot wanhoop dreef. Onder zijn leiding werd ondanks wat setpunten tegen, deze set toch nog met 26-28 naar ons toe getrokken. DE SPITS WAS ER AF!!!

De 2e set was een beetje een saaie bedoening. Erik scoorde via het blok, Bas frutte elke bal langs het blok in alle gaten die de tegenstander maar te bieden had. En oh ja, Erik scoorde weer via het blok en weer en weer en weer en.......... Goed, wat ik al zei een saaie set die met 16-25 werd gewonnen.

Na een ernstig gesprek met elkaar dat dit toch ook niet helemaal kon, besloten we Allvo in de derde set een voorsprong te geven, zodat ze nog enige kans hadden op een setje winst. Maar had ik het al over Erik gehad? Je weet wel die jongen die alles via het blok uit slaat! En Bas die jarig was en die 5 punten wilde meenemen naar huis? Wel, die hebben het weer een beetje verpest voor onze tegenstander. Samen met een goeed portie Atalante-vechtlust en goede verdedigende acties van ons team werd deze set alsnog binnen gesleept met de cijfers 23-25.

De vierde en laatste set hebben we het de tegenstander zo makkelijk mogelijk gemaakt, door eindelijk Erik eens op de bank te houden. Erik was het daar ook wel mee eens, want hij begon het ook wel een beetje zielig te vinden voor die 2 kleine spelverdelers, die elke keer maar verwoede pogingen deden om die ballen van hem te blokken. Maar in het kader van de 5 punten die we Bas hadden beloofd, moesten we Allvo toch teleurstellen en ook de laatste set naar ons toe te trekken met 24-26.

Dit was een wedstrijd die met heel veel vechtlust door iedereen is gespeeld en beleefd. Er werd gevochten, geknokt, geslagen, gebeten, gevloekt maar met vlagen ook zeer goed gespeeld. Het was voor het publiek dan ook een genot om naar te kijken. Of was het nu een genot om naar het publiek te kijken. Ik weet het niet meer. Maar feit is dat H1 een mooie 5 punten heeft binnen gesleept.

Namens Bas, BEDANKT!!!

Groetjes Iwan

Ps. Is iedereen weer veilig thuis gekomen? Ik was de helft al weer onder aan de trap kwijt.