De dames 4 trein raast voort. Het gezellige, creatief, samengeraapt, niet trainend, verjaardag vierend team wint ook de 4e wedstrijd van directe concurrent VVO uit Ouderkerk, die tot voor deze wedstrijd nog de 2e plaats bezette.

Dat het team uit 12 teamspelers bestaat blijkt uiterst wenselijk. Bekende nevenactiviteiten (zoals Joke nu in Georgie en Annemarie in Polen), familie en helaas ook blessures spelen het team parten. Deels ingecalculeerd, maar uiteindelijk stonden er woensdag toch maar 5.. Gelukkig mag de jeugd invallen en konden we dankbaar gebruik maken van Anouk, Isa en Lisanne. Dus toch nog met 8 spelers togen we naar Ouderkerk.

In de eerste set de vijf dames 4 spelers, Nancy, Irma, Bea, Annike, Patricia aangevuld met Anouk. Een aardig sterk team in het veld, maar dat gold ook voor de tegenstander, niet voor niets tweede. Het werd een heuse wedstrijd, leuk ook voor het publiek om naar te kijken! Pass was aardig goed, maar setupper Irma werd toch wel aan het werk gezet (menig zweetdruppel). Met haar noeste werk wist ze de aanvallers goed in positie te brengen! Er volgden zo ook harde aanvallen van Annike in het midden en Anouk op de buiten. Slimme geplaatste aanvallen van Nancy in het midden. Ook Bea en Patricia hebben lekker gescoord met hun solide aanval. Knap van Patricia, die naast volleyballen ook serieus bezig was met het zoeken van de juiste positie in het veld. Zal nog wel even duren, maar zal er zeker in slijten. Zoals gezegd, niet alleen Atalante zat lekker in het ritme; VVO had veel en wisten ook veel aanvalsters in stelling te brengen. Tot de 14-15 punten zou het nog alle kanten op kunnen gaan, maar toen kwam Nancy aan de serve. VVO had heel veel moeite met de slimme geplaatste service langs de zijlijnen. Als het niet een direct punt was stond de rest van de Vinkeveneense equipe gretig klaar om het alsnog af te maken en stond daar ineens 15 -25 op het score bord!

Atalante onderging in de 2e set een verjongingskuur met Isa, Lisanne en ook nog Anouk in het team. De trein was op stoom, maar ook leek het wel alsof de tegenstander de klap van 'sprinter' Nancy nog niet te boven was gekomen. Want vrij eenvoudig liepen de Vinkeveners uit. Je hoorde Guus zijn liedje op de achtergrond “kedeng kedeng, kedeng, kedeng .. en op plaatsen waar ik nooit ben geweest”. Isa niet op haar positie, maar op het midden, want met haar lengte en kracht kan ze overal slaan. Een leuke variant ingebouwd met lange setupper Lisanne op het midden en Isa sterk aanvallend op haar vertrouwde buiten positie. Lisanne wist alle posities lekker te benutten en er werd met hartelust aangevallen. VVO wist nog een paar punten binnen te halen op de serve en een enkele aanval, maar al snel stond er 9-25 op het score bord.

De trein raast alsmaar verder van set naar set, maar de trein verminderde vaart in set 3. Was duidelijk dat solide Nancy aan de kant zat. Maar ook deze set, met Annike haar serve in de vijfde versnelling, was het team ondersteund door coach Hetty solide genoeg en haalde het team de winst binnen met 17-25. En ook de laatste set raast de trein door, gewonnen met 12-25.

De trein vermindert vaart terwijl het hart steeds sneller gaat... Ondanks dat Marlieke met haar rugblessure thuis zit volgt er een traktatie - want ze is wel die dag jarig!! En we hadden al geconstateerd dat uitstel niet kan met al die verjaardagen op rij.. Onder het genot van een bitterbal, kaasstengel en nog wat onbekendere hapjes hebben we voor Marlieke gezongen, lang zal ze leven met violen. Dan is ons contactmedium toch weer handig dat ze terplekke het liedje kan horen! Na deze partij staat dames 4 nog strakker aan de leiding en hebben we genoten van het jeugdig talent! En omdat het toch wel laat is.. met de 'sneltrein' naar huis!