De kop is eraf. De afgelopen tijd is wel een bewogen periode geweest voor de dames die twee lieve moeders moeten missen en wel 3 leden die verhuisd zijn of nog in een verhuisperiode zitten. Maar de dames zitten zeker niet stil, kijken weer uit naar het nieuwe seizoen. Naar alle gezelligheid die deze samenstelling toch altijd weer voort brengt in combinatie met een lekker potje ballen.

Voor sommigen was het al weer wat jaren geleden, met name voor herintreder Mirjam, zeer welkom in dames 3. En daarnaast Malou, vliegende keeper en niet vast in een team, maar we zijn bezig met ompraten voor een contract bij D3. En ze maakt grote kans: na de wedstrijd trakteerde ze op een tweede rondje patatschaal. Maar voor velen was het na de lange mooie zomer met hier en daar wat beachpartijen in de vingers, een uitgelaten weerzien. Vanaf de eerste set draaide het lekker. Er werd goed geroepen en overgenomen, iedereen was alert en happy. De Setfighters uit Zaandam toonde een pittige ploeg en verdedigend hadden ze enorm veel. Het was lastig tot scoren te komen maar met name Sillebil op de achterover jetste menig puntje onbevangen binnen de lijnen, waardoor de eerste set tocht met 25-21 gewonnen werd.

Dan de tweede set; de teams waren nog meer op dreef en vele leuke lange rally’s volgden. Natalie zat er lekker in met haar aanval op de buitenkant en ook in het achterveld zeer alert. Mirjam ook op de buitenkant kon met elke set-up omgaan, zelfs als hij 2 meter achter haar opgegooid werd wist ze de bal met kracht het tegenveld in te poeieren. Malou was actief en attent op de middenpositie en onbevangen blokte, prikte en smashte ze de ballen weg. Nens is natuurlijk altijd heel erg aan, nu op het midden en niet de meeste relaxte positie wist ze menig puntje in het middengat te plaatsen. Ook qua aanwijzingen geven had ze het druk, het was gewoon lastig om de bal aan de grond te krijgen bij de Zaanse vechters. Iedereen was lekker bezig en we verrasten elkaar met mooi spel. Het was spannend tot op het end. Helaas net op het end was het de opponent die met 27-29 de set toch nog naar zich toe trok.

De zwaar bevochte tweede set had zijn tol geëist voor de Zaanse formatie. Hun passes ketsten alle kanten op. Daarnaast waren de sterke serveerders Annike, Inge en Nens super op dreef en maakten het ene punt na het andere. In rap tempo werd een gat geslagen en relaxed werd de set uitgebald. (25-6)

In het vierde bedrijf veerden de Setfighters weer helemaal op. Aan Atalante kant lukte het even minder met de pass en ook het afmaken was lastig, het leek wel of de gasten met z’n 12-en in het veld stonden: overal zat een arm of hand tussen. Lange spannende rally’s volgden, leuk om naar te kijken. Wel moesten de dames de winst over laten aan de Zaanse formatie.

In de vijfde en laatste set nam de thuisploeg de lead, en puntje voor puntje ging het voort. Maar de uit-formatie zette alles op alles en haalde weer bij. Een time-out van coach Hettie volgde. Iemand van ons stootte per ongeluk tegen het telbord aan en de 11 werd een 12. Het bordje werd gelijk weer terug gedraaid naar de 11 maar de tegenstanders begonnen te joelen dat het 10 moest zijn. Een beetje consternatie wel, en zonde van de zo leuke partij. Extra geprikkeld balden we door. Mooie duikende services van Annike maakten het verschil en we pakten de laatste set met de laatste energie (15-11). En gelukkig klaarde de sfeer aan het eind ook weer op want de Zaanse aanvoerder had het telbordgebeuren wél goed gezien.

Een lekker begin voor het derde dames team waar zeker even geproost op moest worden en na het zingen voor Nancy haar verjaardag ook na 12 uur de dan jarige teamy Carin (die met zus Monique bij The Streamers zat) gebeld om even te zingen voor haar verjaardag! Kortom de teamspirit zit er weer helemaal.