Persoonlijk had ik het niet echt in de gaten maar Joke en Tineke zaten met een schuin oog steeds naar de coach van de tegenstander te kijken. Een klein madammeke met ruches-rok en grote bruine laarzen met hoge hakken eronder. Later na de wedstrijd werd gemeld dat het biologische Marieke van ‘Boer zoekt vrouw’ was. Afijn, de eerste set had ze haar handen vol...

We (D2) waren met z’n achten naar de Blauw-wit hal in Amsterdam gereisd. Met acht meiden, wat een luxe! En dan was Jet er deze keer niet eens bij. Annemarieke is hoogzwanger, dat is te zeggen nog wel.. het kan ieder moment gebeuren.. Marjan en Tineke zijn van team 3 erbij gekomen, en Petra de Bruin, een ex-tophandbalster vond het na een eerste seizoen zo leuk dat ze nu competitie komt spelen, ook al kan ze er vanwege werk niet altijd bij zijn. En met Loes, Joke, Inge, Natalie en Annemarie een leuk team hoor!!

De jongedames van Amsterdam stonden echt niet sterk te verdedigen in de eerste set en vrij simpele ballen, een meter voor de voeten scoorden al. Het middengat was zo groot als een weiland. Dat ging dus -vreemd genoeg- vrij makkelijk, 19-25. Nieuwkomers Tineke en Marjan speelden een lekker balletje, alsof ze niet anders gewend waren.

Dan de tweede set. Een heel ander verhaal. De Amsterdammers hadden ineens een mooie harde diepe service en menig rijtje werd gescoord. (Daar moesten we maar eens op trainen Sjaak). Met 25-13 gingen we behoorlijk de boot in. Vooral hun 3 meter lange middenaanvalster kwam goed op dreef, niet snoeihard maar wel erg kort diagonaal over het net. Inge zat er een paar keer mooi bij, die was lekker op tegen-dreef.

Nou dan set 3. Een mooie strijd, echt een spannend duel met veel werkvolleybal, mooie ondenkbare reddingen, leuke dingen. Vooral de eigen inzet en vechtlust maakten dat alles klopte. En dan groeit er iets moois in zo’n team he, je wordt er als het ware nog sterker van. Als de service door de stedelingen afgepakt was, vochten we weer fanatiek terug. Enthousiasme maakt toch veel uit! 23-25 gewonnen, YES!

Daarna de vierde set, bijna van een zelfde kaliber, ietsiepietsie minder pittig. Het ging weer gelijk op tot 20-20. Toen 21-20 achter. Petra, die een supermooi debuut maakte met keidiagonale smashes (ja binnen de 3 meter!) kwam aan serve en maakte een paar punten tot 21-23… veel schreeuwen en enthousiasme…  soms een foutje… en toen 23-25!! 3-1 gewonnen!! Nou juichen natuurlijk zeg. Droog commentaar van de (overigens erg goed fluitende) scheids: het was niet te zeggen wie er ging winnen..  Nou echt een leuke pot deze eerste van het nieuwe seizoen.

Dan die ex-boerin nog even, hoewel het erg druk en lawaaierig was in het handbaldomein van vergane glorie, en we iets minder dan 3 miljoen kijkers hadden (Boer zoekt vrouw was de best bekeken tv-uitzending van 2006 zie ik in de wiki) betekent dat nog niet dat je met die hoge hakken zomaar in de sportzaal mag rond paraderen! Een echte sporter herkent daaraan de liefhebber. Dan moet ze misschien toch nog eens terug naar de boerderij, daar doe je toch ook laarzen aan in de stal en niet hoge hakken!

Een teamfoto volgt de volgende keer als we compleet zijn, maar hieronder vast een voorproefje van onze nieuwe teamsponsor!

Toedeloe!!