Woensdagavond 10 oktober jl mochten we aantreden tegen Triumph in Hillegom. Nu is een tegenstander verslaan voor ons over het algemeen al een behoorlijke opgave, dit keer was ook het traceren van de tegenstander een schier onmogelijk te nemen hindernis. We wisten allen wel ongeveer de weg maar anno 2007 volg je niet meer je (richtings)gevoel maar je navigatieapparatuur. Deze wees ons wel in de richting van sporthal De Vosse, maar een groot hek scheidde ons telkens van het strijdtoneel. Dichtbij en toch ver weg en er volgde een ware speurtocht door de wijk naar de ingang. Klinkt eenvoudig, maar ga er maar aanstaan met de wedstrijdspanning in het lijf.

We waren er op gebrand om een goed resultaat neer te zetten na twee desastreus verlopen wedstrijden waarbij de tegenstander een maatje te groot bleek. De eerste set liep lekker. De vooraf ingestudeerde tactiek, geen fouten maken, bleek te werken. De tegenstander had hier geen goed antwoord op en de set werd betrekkelijk eenvoudig gewonnen. Evenals de tweede set die zelfs met zeer ruime cijfers in ons voordeel werd beslist.

Maar dan volgt het derde bedrijf en hoe vreemd het ook klinkt, we gingen fouten maken. Het spel werd onrustig en de pass kwam niet meer aan. Zelf heb ik in deze set wel twee keer op de tenen gestaan van onze Adriaan, nu zijn deze nauwelijks te missen, maar toch typeerde het wel het spel. Maar wat ons in eerdere wedstrijden niet lukte, kregen we nu wel voor elkaar. We gingen tot op het tandvlees en konden de set toch in ons voordeel beslissen. Hiermee hadden we Triumph op de knieën en een heuse 4-0 overwinning was een feit.

We hebben de overwinning gevierd als een overwinning, met bittergarnituren en sterke verhalen over de brandweer en de gemiddelde prijs van de moderne TV.

Kees