Supersterk spel van JB1 tegen SAS (13 december)
16 januari 2008
Ik geef toe. Dit verslag is wel erg laat. Maar ja met de kerst is het druk, druk, druk. Waarmee dan? Nou met kerstbomen, kerstballen, kersthuisjes, wat gaan we eten op 1ste kerstdag en 2de kerstdag etc.. Daarna met oliebollen, champagne en vuurwerk. Maar dan is het weer januari en is je leven weer normaal en ineens herinner je het dan. Je zou nog een verslag schrijven van SAS70 JB1 versus Atalante JB1.
Zonder enige verwachting gingen we op donderdagavond 13 december 2007 naar de Scheg te Uithoorn. SAS70 JB1 staat immers stijf bovenaan met nog maar 1 set tegen en onze resultaten en spel is wisselend. We begonnen de eerste set uitstekend en stonden tot onbegrip van de coach van de SASSERS al snel met 10-2 voor. Daarna ging het spel heen en weer, maar wij waren, tot ons aller verbazing, niet de mindere. En ja hoor we winnen de set met 21-25. Nu weten we uit het verleden dat het spel van SAS70 ons altijd wel ligt. Zij proberen immers alles in drieën te spelen en die intentie hebben wij ook. Dit was de beste set die we tot nu toe dit seizoen hebben gespeeld.
De tweede set stonden de SASSERS soms voor en soms lagen wij enkele punten dichter bij de 25. Helaas rond punt 20 moesten we twee netballen incasseren en was de scheidsrechter een beetje de kluts kwijt. Helaas verloren we de 2de set nipt met 25-23. Je zag het, de SASSERS zaten beter in hun vel. Maar ons spel bleef goed.
De derde set kregen de SASSERS als meer zelfvertrouwen. Toen zagen we pas waarom zij nog maar 1 set verloren hadden (na deze avond 2). De aanvalsballen vlogen ons om de oren. Het leken die Serviërs wel tegen ons Nederlands team (jammer dat zij niet voor de Olympische Spelen geplaatst zijn). En als de scheidsrechter dan ook nog meer de kluts kwijtraakt is het hek helemaal van de dam. Eindstand 3de set 25-18.
Ondanks ons verlies gingen we toch met een goed gevoel naar huis. We hadden immers de 1ste en 2de set goed gespeeld. Dat geeft een goed vertrouwen voor 2008.
Carl Pothuizen (coach)
Bron: Carl Pothuizen