Heren 2 speelde vrijdag 21 november één van de weinige uitwedstrijden van dit seizoen in Nieuw Vennep. Het was wat vroeg in de avond, maar er was nog geen spitsalarm afgegeven. Deze keer moesten we wederom tegen de koploper van de competitie. Wij als Heren 2, staan nog altijd onderaan in de competitie.

Heren 2 had zich als opdracht gesteld om nu eens verrassend te beginnen door de eerste set te winnen. Tot op heden was dat ons nog niet gelukt. En ook deze wedstrijd lukte ons dit niet. 15-25. Na deze les was het voor de mannen van 2 gelopen, de motivatie was op zeldzame momenten aanwezig. Het juichen bleef uit, het aansporen van eenieder bleef uit. Kortom, deze wedstrijd was moeizaam.

Dit was wel ernstig vreemd, omdat de hal echt héél mooi is in het Nieuw Vennepse. Heel veel ruimte om het veld, prachtige vloer, vriendelijke scheidsrechter, en een leuke, maar goede tegenstander.

Het is misschien zo dat heren 2 niet bestand is tegen zo een goodwill offensief, en dat het team teveel gefêteerd was om te vechten voor de winst. De sets wrden met een automatisme afgewerkt die niet gewoon is voor heren 2. Set 2 werd 18-25 en de derde set werd 19-25. Met deze sets waren ook geen nieuwsfeiten te melden, het was een automatische wedstrijd op de automatische piloot, zonder hoogte- en dieptepunten. Heren 2 speelde dus uitzonderlijk volleybal, voor hun doen.

Wat ons restte na deze wedstrijd, was de teamspirit, iedereen is het team, en niemand staat erbuiten. Iedereen verliest, en/of iedereen wint. Heren 2 sluit zich aan bij Argentinië dat verloren heeft in de Daviscup, en bij Juventus.

Heren 2 is niet teneergeslagen of uit het veld geslagen, Heren 2 is wel zoekende naar oplossingen. Zoals veelvuldig verteld wordt in teambuilding sessies:"there is no I in the team", maar houd wel in de gaten dat er een "little me" aanwezig is in het team als je goed zoekt. Dus met een bewuste kijk naar de personen zullen we, en willen we, het tweede heren team van de onderste plaats tillen.