De tweede wedstrijd in het nieuwe jaar was tegen de nr 4, Omniworld uit Almere. Nog geïnspireerd door de superwinst een week eerder in Amersfoort tegen de nr 5, begon de nr spuit 11 met de complete 9 vrouws formatie én coach Loeps aan de wedstrijd.



En het ging gelijk lekker. Vrij bijzonder. Meestal moeten we toch een beetje op gang dieselen. De pass ging lekker en er kon een mooie aanval opgebouwd worden. En dat aanvallen ging ook als een trein. Net iets meer pit en power dan anders. Annemarieke stond te spetteren op de buitenkant, Inge beukte er heerlijk op los op de verre voorbij-het-blok set-ups van haar lieve zus en ook Natalie had weer van die knallers dat je zegt waar háált zo'n ranke hinde het vandaan? Marjan was meer van de tikjes en wist de middenman toch meerdere malen af te blokken en Joke attaqueerde ook net even iets kittiger en wisselde mooi af met bekeken tikjes. Ja en de basis, de service pass, was gewoon goed. Dat is toch altijd wel een lastig ding bij ons. Oh en serveren, ook niet verkeerd hoor! Dus gelijk de eerste set met 25-22 gepakt. Nououou zeg!  

Op de zelfde manier gingen we verder met de tweede set, het ging mooi gelijk op, heerlijke wedstrijd. Ergens tegen de 20 wilden Natalie en Inge de zelfde bal van de grond redden. En dan heb je precies de twee fanatiekste grondspecialisten, vol er op af dus. Inge kwam ongelukkig terecht en blesseerde serieus haar onderarm. Het was flink pijnlijk, maar niks gebroken bleek achteraf, wel zwaar gekneusd. Na de consternatie werd er gewisseld en kwam Tineke in het veld. Die kreeg gelijk wat set-ups en gaf daarmee haar visitekaartje af. Lekker horrrr Tien! Maar helaas ging de set verloren met 22-25. Wederom een minimaal verschil, tekenend voor de strijd. Scheids Ton zei achteraf dat de we de set hadden gepakt als de blessure er niet was geweest..

In de derde set kwamen Petra en Jet in het veld. De strijd werd op de zelfde fanatieke manier voort gezet. Het is altijd zo frappant dat die super sportieve handbal Petra ondanks dat ze er soms niet kan zijn bij training of wedstrijd, ze toch zo makkelijk weer mee balt. Jet bleef de spelers motiveren en de tegenstanders bestoken met slimme ballen zoals alleen zij dat heerlijk kan en we wonnen met 25-22. Zo dat stond vast vast. Twee punten van de nummer 4.

Ook de vierde set bleef de geestdrift aan, hoewel hier en daar wat slordigheidjes met name bij de service erin slopen. Verder was er een jong supertalent bij Almere die ineens de slag te pakken kreeg. Ze scoorde een aantal erg mooi punten met haar harde smash. En dat bij elkaar maakt dan net het verschil, verloren met 23-25.

Dan de vijfde korte set. Toch een ietwat gespannener speelden de Vinkeveensen punt voor punt verder. De jonge dame aan de andere kant bleef op dreef en vooral aan het eind ging het snel, helaas werd met 11-15 verloren. Maar een tevreden gevoel, twee punten gepakt en heerlijk gespeeld. En heel erg leuk dat D3 en H3 kwamen aanmoedigen!! De volgende wedstrijden hebben we een smalle basis van 7 spelers, maar het begin van de draai is weer gevonden!! Dinsdag gaan we niet naar de Champions League maar lekker team trainen.. 

En om net als onze kansgenoten van H2 met een mooie quote te eindigen:
"The only way to overcome is to hang in. Even I am starting to believe that."  
(Dan O'Brien, tienkamptopper in de jaren 90).

H2, jullie zijn weer aan zet :)