Vandaag vrijdag 9 Oktober, schrijven we geschiedenis. Het begon al voor de wedstrijd, alles zat mee, in onze auto zat een Ton-Ton, een Tom-Tom en Joost en ik. Voor Joost was het besef "op tijd" eindelijk eminent aanwezig, we vertrokken dus op tijd.

Niet alleen vertrokken we op tijd, mede door het schrikbeeld van heren 1, had Ton ook een nieuwere auto aangeschaft en Ton-Ton liet zich leiden door Tom-Tom. Om kort te gaan, wij waren op tijd en via een veel betere route aangekomen in de zeewijkhal. De tweede auto had meer gesprekstof en reed daarom om, om zo het verhaal af te maken vóór de wedstrijd.

Iedereen dus op tijd, gefocussed in de hal, en de concentratie was af te lezen van heren 2. Arjan was er niet, dat gaf wat verlichting in de groep jonge goden. Ze hoefden namelijk vor één plaats minder te vechten in de opstelling. Wat gingen we doen: We gingen spelen, en wel op zo een mnier waarop WIJ het gewend zijn, en zeker niet hoe ZIJ het gewend zijn. De eerste set was dan ook voorbij voordat we het moeilijk kregen: 18-25.

Om er zeker van te zijn een vette vis te vangen, bleef de equipe ongewijzigd staan in de tweede set. Dit werkte gewoon, gedegen spel, een uitstekende pass en dus veel variatie aan het net. Hierdoor werd het scoren makkelijk. De tegenstander had ons spelletje iets meer door maar niet genoeg, resultaat: 21-25 voor Atalante.

Twee-nul voor heren 2. Nu zijn de spelers op de bank redelijk te controleren maar met zo een stand moet het vlees in beweging komen en stuwen die spelers een motivatie voort om opgesteld te worden. Deze drang moet je als coach niet vergeten, of je ogen voor sluiten, dus werd de opstelling veranderd.

Deze derde set is altijd moeilijk en het is een verdienste voor de spelers om de derde set zo gemotiveerd te spelen, vaak zie je dat de resultaten daarvoor teveel in het hoofd zitten. Dit was bij onze spelers niet zo. alleen het geluk was meer aan de zijde van de tegenstander, 25-22. Atalante stond op 2-1.

Aan zo'n vierde set zie je die hongerige blik zullen we na een heel seizoen en twee wedstrijden in dit seizoen, eindelijk de winst pakken? Zullen we de winst weer proeven? Zullen we die keiharde trainingsinzet eindelijk verzilveren? Zal het teambuildinguitje in Haarlem zijn vruchten afwerpen? Zullen we.... zullen we... Natuurlijk doen we dat, een klinkende 20-25 winst in de pocket van de vierde set. 3-1 winst.

Feest vieren natuurlijk... maar natuurlijk wel de belangrijke dingen in de gaten houden, niet de winst vieren in de Zeewijk hal, maar in de Boei, de thuishaven, waar het altijd gezellig is. Of is het alleen belangrijk dat dames 3 gespeelt heeft? Hoe dan ook, gefocussed begonnen, de goede weg ingeslagen, de winst voorang gegeven. De punten goed geparkeerd. Duidelijk geslaagd.Een schitterende overwinning voor heren 2!

Met dank aan:
Leroy, wat doet die service raar, maar wat sla ik goed.
Rein, hoe dan ook ik zal die bal inbeuken.
Tim, ik blokkeer ze helemaal gek.
Bas, wat moet ik springen om een set up te kunnen geven.
Bob, ik sta op de goeie plek, en nou slaat ie er ook nog.
Joost, weinig in het veld, laat mij ook eens.
Rick, kom op nou! passen.
Erik, er (op het) midden in.
Ton, ik blijf eraf, en op mijn plek.