Afgelopen vrijdag moesten de door A-side gesponsorde godenzonen van Atalante H1 aantreden tegen de nr 8 uit de poule: VCH H3 uit Hoofddorp. Atalante staat zelf op een zeer comfortable 2e plek en was deze avond (na een eerdere blessure van Bas v/d Lubbe) weer op volledige oorlogssterkte. De tegenpartij bestond voornamelijk uit veel jonge spelers aangevuld met een enkele krasse knar. Op papier zou dit een erg interessante pot op kunnen leveren, en dat werd het uiteindelijk ook.

Onder de bezielende leiding van coach Erik Raket begon Atalante met de volgende basisopstelling: Martijn de Vries en Leonard de Jong op de buitenaanval, Bas v/d Lubbe en Robert Hardeman op het midden, Sven Pothuizen op de diagonale positie en Frans Roos op zijn inmiddels vastgeroeste positie als spelverdeler. Op de reservebank zaten Rick de Groot en heren 2 invaller / jeugdtalent Leroy Kuijper te popelen om in te vallen. De eerste set gingen de mannen uit Vinkeveen degelijk van start en wisten in korte tijd al op een forse voorsprong te komen. VCH was duidelijk overrompeld door het degelijke spel en de vlotte aanvallen van Atalante en had zichtbaar moeite met in de wedstrijd komen. De 1e set was dan ook vrij snel voorbij met een stand van 25-12.

Met de eerste set in de pocket begon Atalante vol vertrouwen aan de 2e set. VCH was echter ondertussen ook wakker geworden en wist steeds meer druk op Atalante te zetten. De stand liep tot halverwege de set behoorlijk gelijk op. Het leek erop dat Atalante na de gemakkelijke eerste set een beetje lui was geworden en te laconiek dacht om dit varkentje wel even te wassen. Coach Erik Raket vond het dan ook hoog tijd voor een time-out om de mannen even tot de orde te roepen. Blijkbaar had dit geholpen want na deze break werd er een stuk meer gevochten voor elke bal. De prikballen van VCH werden dan ook keurig onderschept en de knielappen werden eindelijk gebruikt waarvoor ze zijn bedoeld. Nadat er qua stand weer wat afstand was genomen van VCH kreeg Atalante weer de bezieling en het vertrouwen om de 2e set tot een goed eind te brengen. Voor de toeschouwers was het gevarieerde spel van Atalante dan ook een lust voor het oog om te zien. Hoofdaanvallers Martijn en Leonard ondervonden weinig problemen met het vrij zwakke blok van VCH en wisten aan de lopende band te scoren met hard geslagen ballen, afgewisseld met nauwkeurig geplaatste prikballen. Middenman Bas v/d Lubbe wist op het midden meerdere mokerslagen toe te brengen na een aantal goede snelle, korte set-ups van Frans Roos. Indien de pass te wensen overliet voor een mooie set-up aan het net, stond Robert Hardeman klaar om de bal op de 3 meter het net over te hengsten. Daarnaast wist Sven op de diagonaal ook de nodige punten mee te sprokkelen met enkele goed geplaatste aanvallen. Uiteindelijk werd de 2e set gewonnen met 25-17.

In de 3e set mochten Leroy en Rick hun diensten bewijzen op de plek van Martijn en Sven. Atalante ging goed van start maar werd vrij snel ingehaald door VCH. Blijkbaar hadden de mannen van Atalante enige aanpassingsproblemen door de nieuwe teamopstelling. De tegenstander had dit vrij snel door en maakte daar handig gebruik van door hun ballen te plaatsen op de zwakke plekken bij Atalante. Coach Erik voelde zich na herhaaldelijk puntenverlies van Atalante genoodzaakt om toch weer een wissel door te voeren, Martijn kwam er weer in ten nadele van Rick. Een verklaring voor de verstoorde concentratie van Rick was te vinden op de publiekstribune, hier zat namelijk zijn vriendin die met hoge verwachtingen zijn verrichtingen binnen het veld zat aan te moedigen. Blijkbaar was de druk om te presteren hierdoor te groot voor Rick waardoor hij ditmaal niet goed uit de verf kwam. Deze druk bleek voor aanvaller Sven daarentegen juist contra uit te werken: Blijkbaar had hij nog een erg plezierig vooruitzicht dezelfde avond want hij speelde bovengemiddeld goed, vooral in de verdediging. Dit werkte kennelijk aanstekelijk binnen het team en resulteerde in een gezonde vechtlust. De ene na de andere bal werd van de vloer geschraapt waardoor Atalante het 2e gedeelte  van de 3e set er weer lekker de schwung in kreeg. De passes kwamen perfect aan waardoor Frans zijn set-ups voor het uitkiezen had. Zijn voorkeur ging echter toch vaak uit naar de buitenkant aangezien aanvaller Leonard garant stond voor een 99% scoringspercentage. Dat deze jongen tot op heden nog niet is gevraagd voor de nationale selectie is voor velen een groot raadsel. VCH wist het Atalante toch nog behoorlijk lastig te maken aan het eind van de set maar na hard knokken en een gezonde dosis koelbloedigheid wist Atalante toch ook de 3e set binnen te slepen met een stand van 25-23.

Geheel onbevangen kon Atalante beginnen aan de 4e set, de winst was immers reeds binnen. VCH toonde zich duidelijk gebroken en was dan ook geen serieuze bedreiging meer voor Atalante. Deze set was dan ook een mooie gelegenheid om een beetje te experimenteren met het afwisselen van aanvallen. Rappe aanvalsballen op het midden van Robert werden afgewisseld met lepe prikballen van Martijn en Frans. Ook Leroy voelde zich als een vis in het water bij heren 1 en wist behoorlijk wat punten te scoren. Ook werd menig punt behaald door foute teamopstellingen en buitenspel van VCH. Dit waren dan ook cadeautjes. De set werd afgesloten met 25-17.

Hiermee waren er wederom 5 punten binnengehaald en blijft Atalante royaal op de 2e plek staan. Indien koploper Martinus een wedstrijd zou verliezen komt zelfs de koploperspositie in het zicht. Echter, zaterdag 14 november moet Atalante spelen tegen de nr 3 uit de poule, Spaarnestad. Deze wedstrijd zal wel eens de eerste echte beproeving kunnen worden voor Atalante aangezien ze tot nu toe de winsten voornamelijk tegen de lager geplaatste teams hebben behaald.

De eerstkomende thuiswedstrijd zal plaatsvinden op 20 november, iedereen die de godenzonen zelf wel eens in actie wil zien wordt aangeraden dan naar sporthal de Boei te komen.