De wedstrijd op 28 januari tegen dames 2 werd nog mooi gewonnen, maar daarna daalde het Corona virus over het team. De D3 app stond roodgloeiend, na de 1e Ca-ronamelding testte de een na de ander thuis óf negatief óf positief, maar de officiële tests bij uiteindelijk wel 7 teamleden waren positief! En dan zit je daar dan, een week in thuis quarantaine. Gelukkig waren coach Hettie en teller Nel de dans ontsprongen en was niemand echt heel ziek geworden. De wedstrijd van 3 februari moest afgemeld worden door deze Ca-rona uitbraak. Net voor de wedstrijd van 10 februari kwam van iedereen de melding “virus meester” dus die wedstrijd kon doorgaan. Op het programma stond wel direct een pittige tegenstander, SAS D1, een plek onder Atalante D3, en in de thuiswedstrijd al een sterke gelijk opgaande strijd.

In de “opblaashal” in Uithoorn, een tijdelijke oplossing omdat de aloude sporthal De Scheg opnieuw opgebouwd wordt, vond het duel plaats. Het gaf een campingidee.. er waren douchecabines, dixi-achtige wc’s waar wat barstjes in de bril zaten en bilvelletjes zijn achtergebleven.. Later werd ook zelfs een missend knievelletje opgemerkt, we zijn er nog niet achter hoe er dan geplast is... En dan door een sluis en een Efteling draaideur kom je in een gehorige hal. Voor sommigen een beetje een extra deceptie want die waanden zich echt even draaiend in Neerlands mooiste sprookjespark.
Wij liepen naar ons veld, steeds om ons heen kijkend wie daar zo stampten, maar dat bleken wij zelf te zijn! Een erg luidruchtige vloer bestaande uit vierkante tegels met kleine kieren ertussen en als je verder keek leek het een enigszins golvende lijn te hebben. Het was ‘stampend’ warmlopen en warm spelen met soms de neiging om even te bukken als er in de gehorige hal weer een vliegtuig strak overkwam. Naast alle rumoer ook even wennen aan de lampen waar je met inspelen recht in keek en aan de zijkanten die wat minder hoog zijn omdat de hal een halve ovaal is. Kortom veel wennen, zeker ook in het begin van de eerste set. Na een achterstand kwam de Vinkeveens ploeg wel terug. Maar de tegenstander was zeker niet mals. Pittige buitenaanvallers, ervaren set-upper, harde services, ze maakten het de dames van Atalante goed moeilijk. De eerste set werd verloren.

Ook de tweede set waren de dames nog steeds niet helemaal op stoom. Waren het de ca-rona benen, het rumoer in de zaal, het broekje dat Monique binnenste buiten aan had of het steeds ietwat irritante “ketser, ketser”-geroep van de tegenstander: de groen-gele dames keken steeds tegen een achterstand aan. Het was of het team wat Haarlemmer olie miste.

Na twee verloren sets zetten de dames in de derde set toch nog een tandje bij en liepen uit op de tegenstander. Dit keer kwamen de diesels eindelijk goed in beweging. In het laatste stukje haperde de diesel iets, maar de wissel van Hettie zorgde ervoor dat deze eindstreep toch als eerste werd behaald.

Langzamerhand begon de opblaashal af te koelen. De scheids deed haar winterjas aan. Voor dit net herstelde seniorenteam niet helemaal de beste condities. Na een kleine opleving moesten de Atalante dames de laatste set ook aan SAS laten. Een eerste nederlaag voor het damesteam is een feit. Jammer maar wel een hele belevenis.